پیشاپیش سیزده فروردین روزطبیعت مبارک

ایشاله امسال ارزوهاتون باگره زدن سبزه و گفتن حاجتتون به زودی زود برابرده بشه ..ایشااااااااله...

بگذار سر به سینه ی من تا که بشنوی

و تو رفتی و هنوز

سالهاست که در گوش من آرام آرام

خش خش گام توتکرار کنان

می دهد آزارم

آدم ها فراموش نمیکنند گاهی برای همیشه ساکت میشوند همین..............

 به چـشـمـهـایـت بگــو . . .

نـگـاهـم نـڪـنـنـد ...

بـگـو وقـتـے خـیـره ات مـے شـوم

سرشـاטּ بـه ڪـار خـودشـاטּ بـاشـد . . . !

نـه ڪـه فـڪـر ڪـنـے خـجـالـت مـے ڪـشـم هـا . . .

نـه !

حـواسـم نـیـسـت . . .

عـاشـقـت مـی شـوم . . .

شاید فراموشت شدم،شاید دلت تنگه برام
شاید بیداری مثل من،به فکر اون خاطره ها
شاید تو هم شب که می شه،می ری به سمت جاده ها
بگو تو هم خسته شدی،مثل من از فاصله ها
با هر قدم برداشتنت، فاصله بینمون نشست
لحظه ای که بستی در رو،شنیدی ، قلب من شکست
یادت بیاد که من کی ام،همون که می میره برات
همونی که دل نداره برگی بیفته سر راهت
نمی تونم دورت کنم لحظه ای از تو رویاهام
تو مثل خالکوبی شدی،تو تک تک خاطره هام
از کی داری تو دور می شی،از من که می میرم برات
از منی که دل ندارم برگی بیفته سر راهت

نمی تونم دورت کنم لحظه ای از تو رویاهام
تو مثل خالکوبی شدی،تو تک تک خاطره هام
از کی داری تو دور می شی،از من که می میرم برات
از منی که دل ندارم برگی بیفته سر راهت

بگو من از کی بگیرم حتی یک بار سراغتو
دارم حسودی می کنم به آینه ی اتاق تو
کاش جای اون آینه بودم،هر روز تو رو می دیدمت
اگر که بالشت بودم هر لحظه می بوسیدمت

نمی تونم دورت کنم لحظه ای از تو رویاهام
تو مثل خالکوبی شدی،تو تک تک خاطره هام
از کی داری تو دور می شی،از من که می میرم برات
از منی که دل ندارم برگی بیفته سر راهت

از کی داری تو دور می شی،از من که می میرم برات
از منی که دل ندارم برگی بیفته سر راهت

برسر سفره احساس اگر جایی بود

 سخن ساده تبریک مرا جا بدهید

سین هشتم سخن ساده تبریک من است

جاسر سفر اگر نیست به دل ها بدهید

 سال نو مبارک

سلام به دوستای خوبم عید نوروز مبارک هرچند خیلی دیر به وبلاگم سر زدم

وقتی کبوتری شروع به معاشرت با کلاغها می کند پرهایش سفید می ماند، ولی قلبش سیاه میشود. دوست داشتن کسی که لایق دوست داشتن نیست اسراف محبت است ( دکتر علی شریعتی)

وقتی خواستم زندگی کنم، راهم را بستند.وقتی خواستم ستایش کنم، گفتند خرافات است.وقتی خواستم عاشق شوم گفتند دروغ است.وقتی خواستم گریستن، گفتند دروغ است.وقتی خواستم خندیدن، گفتند دیوانه است.دنیا را نگه دارید، میخواهم پیاده شوم (دکتر علی شریعتی)

اما چه رنجی است لذت ها را تنها بردن و چه زشت است زیبایی ها را تنها دیدن و چه بدبختی آزاردهنده ای است تنها خوشبخت بودن! در بهشت تنها بودن سخت تر از کویر است ( دکتر علی شریعتی )

 لیاقت می خواهد واژه " ما " شدن
لیاقت می خواهد "شریک " شدن
تو خوش باش به همین "با هم " بودن های امروزت
من خوشم به خلوت تنهایی ام
... تو بخند به امروز...
من میخندم به فرداهایت..
تو برو...

از این پس تنها ادامه میدهم، در
زیر باران حتی به درخواست چتر هم جواب رد میدهم...

 میخواهم تنهاییم را به رخ این هوای دو نفره بکشم.....!

باران نبار من نه چتر دارم نه يار...

شبيه برگ پاييزي پس از تو قسمت بادم

خداحافظ ولي هرگز نخواهي رفت از يادم

خداحافظ واين يعني دراندوه تو ميميرم

دراين تنهايي مطلق كه ميبندد به زنجيرم

وبي توحتي دلم طاقت نمي ارد

وبرف نااميدي بر سرم يك ريزميبارد

چگونه بگذرم از عشق از دلبستگي هاييم

چگونه ميروي با اينكه ميداني چه تنهايم

خداحافظ تواي همپاي شبهاي غزل خواني

خداحافظ به پاييان امد اين ديدار پاياني

خداحافظ بدون تو گمان كردي كه ميمانم

خداحافظ بدونمن يقين دارم كه ميماني

                                  یک مترسک خریده ام

عطر همیشگی ات را به تنش زده ام

در گوشه اتاقم ایستاده

درست مثل توست ،

فقط اینکه روزی هزار بار از رفتنش مرا نمی ترساند

خوابیده بودم

کابوس میدیدم

ازخواب بلندشدم تابه آغوشت پناه ببرم،

افسوس...

یادم رفته بود که ازنبودنت به خواب پناه برده بودم!

سلام اول اینکه پیشاپیش سال نو روبه همه شما تبریک میگم ایشاالله سال خوب وپربرکتی داشته باشید و سال 92 تمام ارزوهای خاصتون برابرده بشه  قابل توجه اونای که این روزها دم از بی پولی می زنن میخوام همین جا اعلام کنم من همچنان هستم وعیدی امسالم مثل تمام چیزایکه چندبرابر شده هم باید طبق قانون اجرابشه  خاهر زاده ها حتی شما هم امسال باید دست تو جیب مبارکتون بکنید درجریان هستید که خاله بخاطر بیمه کردن ماشین و دیر دادن عیدی اداره مثل خیلی وقتها بی پوله   پس منتظر یاری شما هستیم .....قرارمون سر سفر هفت سین  .....

برآنچه گذشت، آنچه شکست،

آنچه نشد ، حسرت نخور !

زندگی اگر آسان بود

با گریه آغاز نمیشد . . .

سلام . فردا چلهمین روز در گذشت مادری جوان ودلسوز مرحوم خانم فاطمه رسول پوره امیدوارم هر کس سری به وبلاگم زده یه فاتحه ای نثارش بکنه امیدوارم خداوند منان صبر به خانوادش بده

تقدیم به مهلا جون

اگــــر دیوانگی نـیـسـت پس چیست ؟

وقتی در این دنیای بـه این بزرگــــی 

دلت فقط هــــــــــوای یک نفر را میکند...!

میدونی چی بیشتر از همه داغونت می کنه ؟ اینکه همه کاربراش بکنی بعدش بگه مگه من ازت خواستم/؟

مابخار شیشه ایم نازمون کنی اشکمون در میاد چه برسه فراموشم کنی !

به خاطر تو خورشید را قاب می کنم و بر دیوار دلم می زنم

به خاطر تو اقیانوس ها را در فنجانی نقره گون جای می دهم

به خاطر تو کلماتم را به باغهای بهشت پیوند می زنم

به خاطر تو دستهایم را آیینه می کنم و بر طاقچه یادت می گذارم

به خاطر تو می توان از جاده های برگ پوش و آسمانهای دور دست چشم پوشید

به خاطر تو می توان شعله تلخ جهنم را

چون نهری گوارا نوشید

به خاطر تو می توان به ستاره ها محل نگذاشت

به خاطر روی زیبای تو بود

که نگاهم به روی هیچ کس خیره نماند

به خاطر دستان پر مهر و گرم تو بود

که دست هیچ کس را در هم نفشردم

به خاطر حرفهای عاشقانه تو بود

که حرفهای هیچ کس را باور نداشتم

به خاطر دل پاک تو بود

که پاکی باران را درک نکردم

به خاطر عشق بی ریای تو بود

که عشق هیچ کس را بی ریا ندانستم

به خاطر صدای دلنشین تو بود

که حتی صدای هزار نی روی دلم ننشست

عزیزم...

عشق را در تو  ، تو را در دل ، دل را در موقع تپیدن 

وتپیدن را به خاطر تو دوست دارم

من غم را در سکوت ، سکوت را در شب ، شب را در بستر

وبستر را برای اندیشیدن به خاطر تو دوست دارم

من بهار را به خاطر شکوفه هایش

زندگی را به خاطر زیبایی اش و زیباییش را

 به خاطر تو دوست دارم

  خوش آمدیید..!

سلام  اول این که ایام محرم رو به شما تسلیت می گم عزاداریتون قبول. راستی رفقا وای به حالتون اگه مطالب های وبلاگم رو کپی کنید. چون این مطلب های ادبیم دل نوشته های دفتر خاطرات چندین سال پیشمه.

دفتر خاطرات:   

امشب پروانه ای بابالهای ظریف ونازکش برگرد چراغ اتاق من طواف می کرد ازاین تصادف بالهای قشنگش اندکی سوختند .غبارگاهی رنگ بالهایش برروی حباب سوزان چراغ می درخشید او انقدر مات و مجذوب شعاع محبوب خویشتن بود که دردسوختن وگداختن را احساس نمی کرد چندین مرتبه مدهوش در پای چراغ افتاد اما نمی دانم چه نیرویی دوباره اورابه پروازدرمی اورد

یک بار به سختی بالش سوخت  پروانه باوفا از این تصادم سخت  چند لحظه در پای چراغ افتاد دل من به حال او سوخت . بالهای اورا میان دوانگشت خود گرفتم تااز اتاق بیرونش اندازم قلبش بشدت می زد که سینه سفیدوکوچک او راسخت  تکان می داد یکی ازشاخه های نازکش تا نیمه سوخته بود اب دو چشمانش می درخشید من نمی دانم مگر پروانه هم گریه می کند؟ واگرگریه می کند این اشک دردبود یاسرشوق     لحظاتی به دودیده مبهوت و درخشان اونگریستم   سپس اهسته رهایش کردم  گمان بردم که دیگر به سوی شعله سوزان چراغ برنخواهد گشت  چند دقیقه بعد غلت خورد وخود را به پشت پنجره اتاق رسانید وسپس دراطراف شعله چراغ به پرواز درامد وانقدر چرخید که کاملا سوخت..

ازآن روز تا به حال عشق رابهتر درک کردم وزجر عشق رابهتر چشیدم وتازه فهمیدم چه لذتی دارد عاشق شدن.  حتی اگر همانند پروانه بسوزی وبسوزی.....

کودک بزرگ می شود ومرد می شود

کودک اسیر بیکسی ودرد می شود

وقتی که کوچک است همه خانه ها ازاوست

اما به دست ماوشما طرد می شود

گیرم که دست بچگیش گرمگرم بود

اما شبیه دست شما سرد می شود

گیرم که صورتش به دلالی آینه است

اما در اوج حادثه ها زرد می شود

کودک بزرگ می شود وبیکس وغریب

شب میرود وبه کوچه وشبگرد می شود

اخر شبیه غربت قران خانه تان

یک گوشه می نشیند وپرگرد می شود

کودک بزرگ می شود ودربزرگیش

مثل همه ومثل تو نامرد می شود...

بازبه گوشم می خواند واز محبت ودوست داشتن حرف می زند دستش رادراز می کند تا به صورت سردم گرما بخشد این بار سرام رابر می گردانم دست معشوقه در همان حالت می ایستد می دانم اگر سرام را بر گردانم ونگاهی به چشمان سیاهش کنم  ذلالی اشک را می بینم  صدایی شکستن بغض اوست که ازارم می دهد اما دیگر عاشق این محبت ها نیستم دیگر هوس سوختن نمی کنم کاش می توانستم همه این سیاهیهارا یکجا اتش بزنم صورتم را بر می گردانم وقطره هایی بولورین در صورتش می بینم اما این بار بی خیال. شاید همین دیروزبود باهر قطره اش دریادریا اشک میریختم وان قدر گریه   میکردم  تا اومجال غصه خوردن نیابد چه رسد به گریه   اما حالا.... دوباره نجوای دل داری می شنوم دستهایش رادوباره به صورتم می کشد احساس عجیبی دارم این بار نتوانستم کنار بکشم  لبانش باز می شود حرفهای دلداریهای بچه گانه است که ارام می مانم وبا حرکات سرم به او  می قبولانم  که تحمل حرفهایش راندارم سکوت می کنم اخردرسنگینی کلماتش انگار له می شوم آهسته می گویم بسته..  او می خندد و من گریه می کنم  صدایش در آسمان چشمهای بارانی ام  میان همه سلولهای تنم می پیچد وبعد گم می شود من می مانم و تنهایی ونیاز..نیاز..نیاز.. می میرد 

ادامه دارد..

شب است یاروز چراثانیه هاگم شده اند در زمانی بی زمان شناورم  پاهایم به زمین نمی رسد گم شده ام همین جا کنار خانه ام چرا کسی را نمی شناسم من مرده ام یا هنوز نفس می کشم زمستان است یا تابستان چرا دستم یخ زده است ولی نه انگار ازدرون اتش گرفته ام میسوزم یا زندگی می کنم چشم هایم باز می شود هنوز هم خواب می بینم یک قطره  دو قطره سه قطره مایعی سرد وتلخ درون رگ هایم می ریزد خودم را می بینم روی تختی سپید  دراز کشیده ام نمی توانم حتی پاهایم را تکان دهم  زنی سپید پوش کنار تخت ایستاده است چشم هایم را که باز می کنم لبخند می زند و بعد از این که بخاهم چیزی بپرسم سایع اش محو می شود وبه جایی مثل ناخداگاه به دیدارروزهای طلایم می برد چشم هایم را دوباره می بندم اما این بار معشوقه ام ترسناک شبیح جادوگرهای پیر غصه   شبیح همان های که زندگیم را جهنم کردن می ماند اخ امشب  چه شبیست   چرادلدارم مثل همیشه زیباترین زیبا نیست شاید در رویا به سر میبرم و دوباره سایه همان سایع اشنا روی تخت سپید ام دراز میکشد  ولی این بار وجودش همانند تختم نیست چه قدر فرق ...افسوس که همان نازنینم است چرا ..
ادامه دارد.